Kuipplanten: Overwintering in een oranjerie

Oranjerieën werden ooit bij kastelen en landhuizen gebouwd om de verzameling citrussen of 'oranjeboompjes' in de winter onder te brengen. Deze langwerpige gebouwen stonden met de lange kant op het zuiden gericht. Alleen in de zuidgevel zaten ramen, heel hoge ramen. Vaak waren dat ook dubbele deuren die geopend konden worden om de kostbare citrussen in de herfst naar binnen te brengen en in het voorjaar weer naar buiten. Er waren toen nog geen thermometers. Men plaatste in ieder hoek een schaaltje met water. Als 's ochtends bleek dat in meer dan één schaaltje ijs was ontstaan was het hoog tijd om de verwarming aan te doen. Sommige oranjerieën hadden kachels, andere hadden ondergrondse stookruimtes met rookafvoerkanalen onder de vloer en in de muur van de oranjerie, een beetje als de hypocausten uit de romeinse tijd. (Wim Bladt, Domein 3 Fonteinen, b, CC BY-SA 3.0 Tubantia, Hortus Botanicus Leiden - De Wintertuin, CC BY-SA 3.0) In de hortus in Leiden worden de planten vanaf half maart al weer buiten gezet. Meestal gaat dat goed, maar soms wordt het in Leiden na half maart toch nog zo koud dat alles weer naar binnen moet. Tegenwoordig worden ook kassen in allerlei vormen gebruikt als oranjerie. Het grote verschil is dat de planten in deze moderne 'oranjerieën' veel meer licht ontvangen en bij zonnig weer de temperatuur snel aanzienlijk op kan lopen. Bij overwintering in een traditionele oranjerie is het zaak de bladhoudende planten aan raamkant te houden. Ook is het belangrijk om te luchten zodra de temperatuur boven nul komt. Enerzijds om schimmelaantasting te voorkomen, anderzijds om de temperatuur onder 10°C te houden, de temperatuur waarbij de planten uit hun winterrust ontwaken. De planten krijgen af en toe een beetje water, maar mogen ook niet helemaal uitdrogen. Voor de verzorging van kuipplanten in moderne oranjerieën zie overwintering in een kas. Vorige onderwerp Kuipplanten Volgende onderwerp